Wielki Piątek (zobacz w kaplicy) jest dniem wywyższenia Syna Człowieczego. Z powodu bezmiernego cierpienia i ludzkiej przewrotności Boskie Oblicze Chrystusa jawi się zaciemnione, nierozpoznawalne, Wielkie cierpienie, opuszczenie i samotność Jezusa wywołują w nas żal i uczucie głębokiego smutna. Przybił Cię, Panie. także mój grzech. Ale Twoja męka bez winy, podjęta wyłącznie z miłości otwiera drzwi nadziei na wyzwolenie. To cierpienie – napisał Jan Paweł II – pali i pochłania zło ogniem miłości i wyprowadza nawet z grzechu owoce dobra.

Wielki Piątek łączy w sobie czytania i psalmy najbardziej właściwe dla przeżycia przez nas, wszystkich aspektów Męki. Przypomina nam, że nasze pojednanie z Ojcem dokonało się za cenę wyniszczenia Sprawiedliwego. Wielki Piątek ukaże nam sens tego wyniszczenia, ukazując Chrystusa - ofiarę, która zgładziła grzechy świata i Kapłana Nowego Przymierza, który z krzyża czyni narzędzie tryumfu i drzewo życia.

Wobec najwyższego dowodu Chrystusowej miłości do nas nie można dać pierwszeństwa smutkowi i przygnębieniu. Pierwszeństwo należy się zdumieniu, wdzięczności oraz radości. Tak bowiem Bóg umiłował świat, umiłował mnie, że Samego Siebie wydał za mnie.

Kto kocha,  nie chce, aby się nad nim litowano, lecz by odwzajemniono jego miłość. Jak nie pokochać Tego, kto nas tak bardzo umiłował, że ofiarował Samego Siebie?

Na tajemnicę Wielkiego Piątku należy patrzeć poprzez brzask poranka Wielkiej Nocy. Te dwa dni stanowią całość, są świadectwem najwymowniejszym, że to nie zło jest wieczne - ale dobro. Śmierć jest ostatecznie zwyciężona przez życie.

„Teraz – powie Maria Celeste – zaczynam rozumieć jaką wartość miało cierpienie i jak wielkie skarby zamknięte są w krzyżu, w jaki sposób dokonało się drogocenne dzieło Odkupienia a także do jak wielkiej godności doszłam dzięki Tobie, Synu odwiecznej miłości Ojca”.