Z okazji 298. rocznicy Objawienia  naszej Reguły kazanie na Mszy św. wygłosił o. Marek Urban, redemptorysta. Współcelebrowali ojcowie Jarosław i Antoni.

Potem świętowaliśmy wspólnie, również imieniny ojców dziękując  za dar naszego Instytutu.

Bóg Ojciec  przekazał swoje pragnienie naszej założycielce bł. Marii Celeste w doświadczeniu mistycznym, które otrzymała jeszcze jako nowicjuszka zakonu sióstr wizytek w Scala, 25 kwietnia 1725 roku.

Fragment książki o. D. Capone "Historia jednej duszy":

"We wrześniu 1730 roku Alfons poprosił matkę Celeste o pisemną relację na temat tego przekazu Pana z 25 kwietnia 1725 roku. Na napisanej przez nią relacji sam dopisał na odwrocie: S. M. Celeste Instytut. Czytamy w tej relacji: “W tym czasie Jezus pozwolił mi zrozumieć całą wartość Jego życia oraz to, że pragnął dać mi nowy Instytut, który służyłby światu na pamiątkę dzieł, które On dokonał dla człowieka. Przekazał mi w całej pełni to, co miała zawierać ta reguła, z wielką wyrazistością, oraz rozkazał mi napisać w Jego imieniu wszystko to, co mi ukazał”.

Rok później we wrześniu 1731 roku matka Celeste przekazała św. Alfonsowi następną relację z “rozmowy z Panem” z niedzieli, 2 września. Na tym tekście św. Alfons dopisał “Relacja. Celeste”. Czytamy tam, że Pan przypominał jej o dziele rozpoczętym 25 kwietnia 1725 roku, kiedy to nie tylko dawał jej regułę Instytutu, lecz wyrył w jej duszy ducha Instytutu, który miał być jakby jego fundamentem: “Czy nie pamiętasz, jak dałem ci ten Instytut, który miał przynieść przemianę twojej duszy w moje życie i jak przeze mnie zostało ci to wszystko przekazane? Dałem ci wówczas ducha tego Instytutu i pozwoliłem zobaczyć tajemne skarby mojego życia, abyś w nich uczestniczyła: to była istota ducha tego Instytutu... Moje życie (czyny i cnoty) były skarbem ukrytym we wzgardzie i prawdziwej pokorze. Wiedz, że taki jest duch waszego Instytutu: wzgarda samych siebie. Ta przemiana twojej duszy w moje życie, której w tobie dokonałem, zdziałała w twojej duszy to samo (co w mojej). Dlatego kiedy pisałaś moją regułę, nie chciałem zawiesić całkowicie twoich władz, chociaż mogłem to uczynić. Dlatego inni mogli wątpić i potępiać cię. Dopuściłem, abyś przez sześć lat cierpiała wzgardę, upokorzenia, ubóstwo, dezaprobatę, aby w ten sposób powstały prawdziwe fundamenty mojego życia w was: taki jest duch waszego Instytutu: wzgarda, w której zawiera się prawdziwa pokora i ubóstwo”[ii].

W zaprzysiężonym zeznaniu przed sądem kościelnym oraz w dwóch wymienionych relacjach napisanych dla św. Alfonsa została już w skrócie zawarta cała historia lat 1725-1731. Można w nich także odczytać, jakie są początki, treść i duch Instytutu, oraz w jaki sposób redemptorystka ma stać się “pamiątką dzieł, które Jezus uczynił dla człowieka”.

Wypełniło się to w matce Celeste dzięki “przemianie jej duszy w życie Jezusa”. W ten sposób już 25 kwietnia 1725 roku Jezus uczynił ją pierwszą redemptorystką. Przemiana dokonała się w niej poprzez nadzwyczajny, mistyczny dar, w wizji czy oświeceniu, gdy Ukrzyżowany odcisnął w niej swoje przebite dłonie, stopy i bok[iii] Podobna przemiana powinna dokonać się w każdej mniszce poprzez wielką miłość, głębokie skupienie, szczerą pokorę, jeśli będzie umiała karmić się upokorzeniami, trwając zjednoczona z Jezusem na krzyżu. To jest prawdziwe życie mistyczne dla wszystkich dostępne, życie modlitwy przemieniającej, osobistej, ale przede wszystkim wspólnotowej, w prawdziwej miłości siostrzanej".

[i] Analecta 4 (1925), 224.

[ii] Analecta 4 (1925), 230-232.

[iii] Analecta 4 (1925), 224,