NADANO JEJ IMIĘ SANTA TO ZNACZY ŚWIĘTA

Od niepamiętnych czasów istniał wzruszający zwyczaj w arystokratycznych rodzinach Królestwa Neapolu. W trzy dni po narodzinach dziecka wydawano przyjęcie. Matka leżała na paradnym łożu, a wokół siebie miała damy dworu i służbę w liberii. Wchodzili do niej goście, aby złożyć gratulacje. Rodziny tak bogate jak i biedne pragnęły również, aby w takiej sytuacji odwiedził je człowiek święty uważając, że sprowadzi błogosławieństwo Boże  na dziecko. Takim człowiekiem dla małego Alfonsa Liguori był Franciszek de Girolamo (gorliwy apostol Neapolu, kanonizowany w 1839 r.), który wziąwszy Alfonsa na ręce pobłogosławił go i wypowiedział pod adresem przyszłego Świętego następujące słowa: „To dziecko nie umrze przed dojściem do dziewięćdziesiątki, będzie biskupem i zdziała wielkie rzeczy dla Bożej chwały”.

W tym samym 1696 roku co św. Alfons, ale miesiąc później urodziła się, także w Neapolu, Maria Celeste Crostarosa. Być może i w jej przypadku zachowano ten obyczaj, choć historia nie przekazała nam żadnego podobnego opisu. Wiemy, że została  ochrzczona warunkowo 1 listopada i nadano jej imiona Julia, Marcella, Santa. Ochrzczona została w Dzień Wszystkich Świętych, a jedno z imion, które rodzice jej nadali brzmiało Santa, czyli Święta; było to zapewne przejawem ich modlitwy i życzeniem świętości dla swojej córki. Ośmioro rodzeństwa przyjęło ją z radością do swego grona, a rodzice od najmłodszych lat mówili jej – jak napisała w swojej „Autobiografii” - o Bogu i opowiadali epizody z życia świętych. W ich szlacheckiej rodzinie spotykamy dwoje błogosławionych bł. Jakuba, mnicha celestyna (zm. 1403) i  bł. Gabriellę, klaryskę z klasztoru w Aquila (zm. 1410).

Julia, która w klasztorze przyjęła imię Marii Celeste była wychowana w kochającej się rodzinie, w serdecznej atmosferze. Ona sama także kochała swoich bliskich i modliła się w ich intencji. Pośród trudności, które przeżywała miała w nich zawsze oparcie.