WIGILIA PASCHALNA - godz. 20

Wielka Sobota  jest dniem „śmierci Boga”, dniem wyrażającym niesłychane doświadczenie naszego wieku, że Bóg wydaje się nieobecny, że grób kryje Go tak, że już się nie obudzi i nie przemówi; nie trzeba Go już nawet negować, wystarczy ignorować. „Bóg nie żyje i to my Go zabiliśmy” - te słowa Nietzchego należące, co do języka, do tradycji pobożności opartej na Męce Pańskiej, wyrażają treść Wielkiej Soboty: zstąpienie do piekieł.

W związku z tym nasuwa się tu historia dwóch uczniów idących do Emaus. Kiedy zawiedzeni, zdezorientowani mówią o śmierci swej nadziei, kiedy nie potrafią już dojrzeć Boga, nie zauważają, że Bóg stoi pośrodku nich. Artykuł wiary o zstąpieniu do piekieł przypomina nam o tym, że do objawienia chrześcijańskiego należą nie tylko słowa Boga, lecz także milczenie Boga... Tylko wówczas, gdy doświadczyliśmy Go jako Milczenia, możemy mieć nadzieję, że dosłyszymy Jego słowo, które rozlega się w milczeniu...

Wielka Sobota jest częścią Paschalnego Triduum śmierci i zmartwychwstania Jezusa, częścią czasu nabrzmiałego cierpieniem, oczekiwaniem, nadzieją. Jest to „szabat” wielkiej ciszy przeżywanej pośród pierwszych uczniów, w których sercach tkwi jeszcze bolesny obraz męki Jezusa, odczytanej jako koniec mesjańskich marzeń. Jest to zarazem Wielka Sobota Maryi, Panny wiernej, Arki Przymierza, Matki miłości. Ona przeżywa swoją Wielką Sobotę we łzach, lecz jednocześnie mocą swej wiary, wspiera kruchą nadzieję uczniów.

 Co mówisz do nas, Matko Pana, z otchłani swego cierpienia? Co podpowiesz zagubionym uczniom? Co podpowiesz nam?

Co chcesz nam przekazać? Chciałabyś, żebyśmy my - uczestnicy Twojego bólu, mieli udział także w Twoim pocieszeniu. Ty przecież wiesz, że Bóg „nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga”.( 2Kor 1, 4).

To pocieszenie płynie z wiary. Ty, Maryjo, w Wielką Sobotę jesteś i pozostajesz „Virgo fidelis”, Panną wierną. Prowadzisz do spełnienia duchowość Izraela, która żywi się słuchaniem i zaufaniem.