STATUT OBLATA ŚWIECKIEGO KLASZTORU MNISZEK REDEMPTORYSTEK  W BIELSKU-BIAŁEJ

ROZDZIAŁ I 
OBLACJA

1. Oblacja jest religijnym aktem publicznym, przez który chrześcijanin oddaje się Bogu i włącza się w sposób rzeczywisty do konkretnej rodziny zakonnej (Najświętszego Odkupiciela), jakkolwiek w sposób inny niż w wypadku osób składających śluby. Jego zobowiązania chrzcielne – powtórzone zdecydowanie przy bierzmowaniu i corocznie powtarzane w Wigilię Paschalną – nabierają teraz charakteru dodatkowego: poświęcenia się Bogu według ducha Reguły Zakonu Najświętszego Odkupiciela.

2. Oblatem może być wierny świecki tak stanu wolnego jak i żyjący w małżeństwie. Pozostając w swoim środowisku, znajduje on – przez złączenie ze wspólnotą monastyczną – ukierunkowanie swojego życia charakterystyczne dla chrześcijan żyjących duchem Reguły Matki Marii Celeste Crostarosy. Czuje się pobudzony do nieustannych wysiłków, by prawdziwie odpowiedzieć na wezwanie Boże do pełni ewangelicznej świętości: do bardziej konsekwentnego „naśladowania Odkupiciela” niż to czynił uprzednio.

3. Nie mogą być dopuszczane do oblacji osoby, które nie ukończyły jeszcze 18-tego roku życia.

4. Przełożona, po złożeniu pisemnej prośby przez oblata, udziela dyspensy od przyrzeczeń oblackich w wypadku zgłoszenia przez niego zamiaru przystąpienia do innego stowarzyszenia wiernych działającego w oparciu o normy Kodeksu Prawa Kanonicznego.
5. Do oblacji należy przystępować z pełną świadomością zobowiązań, jakie z niej wynikają. Pragnący przyłączyć się do monastycznej wspólnoty redemptorystek w Bielsku-Białej w charakterze oblata, składa podanie o przyjęcie na okres próby do wspólnoty oblatów, wręczając je siostrze odpowiedzialnej za oblatów. Następuje okres formacji, który ma na celu przede wszystkim pogłębienie znajomości Reguły oraz intensywne dostosowywanie swego postępowania do jej ducha. Wymagane jest (częstsze w czasie formacji) uczestniczenie w braterskich spotkaniach oblatów, które odbywają się Bielsku zazwyczaj raz na kwartał. Zaleca się także udział w liturgii klasztoru w zakresie, jaki jest możliwy dla oblata. Ten czas formacyjny – zwany inaczej „okresem przygotowania do złożenia przyrzeczeń oblackich” – trwa przynajmniej jeden rok.

6. Po okresie próby – o ile proszący o przyjęcie do grona oblatów wypełnił stawiane mu warunki – może być dopuszczony do składania przyrzeczeń oblackich. Jeżeli jednak kandydat na oblata bez słusznej przyczyny lub bez powiadomienia siostry odpowiedzialnej za oblatów zaniecha kontaktów, siostra odpowiedzialna za oblatów, za wiedzą wspólnoty oblatów usuwa kandydata z grona przygotowujących się do złożenia przyrzeczeń oblackich. Nie wyklucza to możliwości ponownego ubiegania się o dopuszczenie do oblacji.

7. Chociaż oblacja nie jest ślubem, ma jednak charakter trwałego przyrzeczenia składanego Bogu. Jej nieprzestrzeganie jest na pewno niedoskonałością w miłości.

8. Dokument oblacji przechowywany jest w archiwum Klasztoru. Znajduje się w nim również wykaz wszystkich oblatów.
   
   
9.  Oblat ma prawo ubiegać się o okresowy pobyt przy klasztorze bielskim według programu przygotowanego przez siostrę odpowiedzialną  za oblatów.

ROZDZIAŁ II:

OBLACI – A MNISZA WSPÓLNOTA REDEMPTORYSTEK W BIELSKU-BIAŁEJ

1. Klasztor redemptorystek w Bielsku otwarty jest na przyjmowanie oblatów do swojej rodziny duchowej. Akt oblacji ustanawia obustronną więź łącząca oblata z klasztorem oraz klasztor z oblatem.

2. Troska o oblatów spoczywa zasadniczo na Przełożonej. Przełożona wyznacza mniszkę lub mniszki bezpośrednio odpowiedzialne za oblatów.

3. Do obowiązków mniszki (mniszek) odpowiedzialnej za oblatów należy:
   a) przygotowanie dni skupienia i rekolekcji
   b) przygotowanie obrzędów związanych ze złożeniem przyrzeczeń oblackich
   c) prowadzenie korespondencji i rozmów z oblatami i kandydatami na oblatów
   d) zamieszczanie tekstów z dni skupienia i rekolekcji na internetowej stronie redemptorystek – „dla oblatów”.

4. Klasztor – zgodnie ze swą bielską tradycją – umożliwia oblatowi uczestnictwo w życiu modlitwy i ofiary swojej wspólnoty. Stwarza też możliwości nieustannego doskonalenia duchowej formacji oblata.
    
5. Oblaci – między sobą – tworzą więzi oparte na braterskiej przyjaźni, będącej wyrazem ducha miłości, który łączy ich nie tylko z siostrami bielskiej wspólnoty, lecz także między sobą.
   
   ROZDZIAŁ III
   ŻYCIE DUCHOWE OBLATÓW
   
   
   1. Oblat czuje się przynaglony do świętości – nieustannie przeżywa tajemnicę paschalną: przechodzenie z niewoli grzechu do nowego życia w wolności dziecka Bożego. Stara się nie zaniedbywać żadnego środka ani żadnej możliwości, aby Jezus był poznawany i kochany w jego otoczeniu. W tej wędrówce towarzyszy mu Matka Maria Celeste Crostarosa. Postępując według ducha jej Reguły, stawia sobie za cel „być żywym wizerunkiem Odkupiciela” – przez nieustanne wpatrywanie się w Niego, przez przyjęcie redemptorystowskiego stylu życia, biegnąc drogą przykazań Bożych i zgłębiając naukę Kościoła.
   
   
   2. Żyjąc duchem Reguły Zakonu Najświętszego Odkupiciela, pozostając w żywej relacji do wspólnoty redemptorystek w Bielsku, która została powołana w Kościele jako Żywa Pamiątka Odkupiciela, oblat stara się w swoim środowisku szerzyć duchowość komunii i żyć nowym przykazaniem miłości, które Jezus w sposób szczególny powierzył Marii Celeste.
   
   
   3. Oblat w swoim środowisku będzie się starał być świadkiem miłości, żywym obrazem Chrystusa, Tego, który jest naszym Początkiem, i Celem, naszą Drogą, Życiem, naszym Pasterzem i Mistrzem.
   
   
   4. Pełne uczestnictwo w sakramentach Kościoła oznacza dla oblata przede wszystkim regularne uczestnictwo we Mszy św., w której łączy swoją oblację z Ofiarą Chrystusa. Prowadzi do takiego ustawienia życia chrześcijańskiego, w którym Eucharystia stanowi centrum. W niej bowiem jednoczy się bardziej z Panem i uczy się być dla Kościoła i świata, tak jak On żywą Eucharystią.
   
   
   5. Formację modlitewną oblata kształtują następujące elementy: wsłuchiwanie się w Słowo Boże (przez codzienną przynajmniej 15-to minutową medytację), przynajmniej jedna część z Liturgii Godzin w ciągu dnia, pełne uczestnictwo w sakramentalnym życiu Kościoła oraz modlitwa osobista, którą ubogaca kontakt z duchowymi pismami Marii Celeste. W duchu maryjnym rozważa więc Słowo Boże we własnym sercu, zachowując je jak bezcenny skarb, a promieniując nim głosi obfite Odkupienie.
   
   
   6. Oblat stara się przyjmować każde cierpienie i krzyż z pogodą ducha, medytując nad życiem i tekstami Marii Celeste, aby w tych trudnych momentach własnej egzystencji dawać jak ona świadectwo o Bogu, który jest blisko, dzieli nasze utrapienia duchowe i fizyczne i cierpi razem z nami.
   
   7. Niepokalana jest dla oblata wzorem całkowitego oddania się w posłuszeństwie Bogu, a Matka Boża Nieustającej Pomocy wspiera go w codziennej realizacji jego powołania. Będzie się starać o to, by dojrzała w nim pobożność maryjna coraz bardziej autentyczna i głęboka.Oblat zobowiązuje się do stylu życia, który zapewnia promieniowanie duchowości redemptorystowskiej poza mury klasztoru. Daje świadectwo chrześcijańskiej wartości życia redemptorystowskiego, stwarzając w swej rodzinie i w swoim środowisku atmosferę sprzyjającą budzeniu się powołań.