14 września 1755 roku o  godzinie 15-tej  zmarła nasza założycielka, błogosławiona Maria Celeste Crostarosa.  Przeczytaj.

Zapraszamy na Drogę Krzyżową o godz. 15.00

14 września Kościół obchodzi święto Podwyższenia Krzyża Pańskiego.. Chrześcijanie od zawsze otaczali Krzyż wielką czcią. Był on dla nich powodem do chluby. Jak pisał św. Paweł,  Grecy szukają mądrości, Żydzi żądają znaków, a my, jako chrześcijanie, chlubimy się krzyżem Chrystusa. Krzyż  to dla nas znak zbawienia i nieskończonej miłości Boga.

"Pójście za Jezusem oznacza wzięcie swojego krzyża, a każdy go przecież ma, aby towarzyszyć Mu w Jego drodze. Drodze niewygodnej, która nie jest drogą sukcesu lub przemijającej sławy, ale która prowadzi do prawdziwej wolności, wolności od egoizmu i grzechu.

W pierwszych dniach września, pomimo remontów w klasztorze, przeżyłyśmy wspaniały czas muzycznych warsztatów, które poprowadziła dla nas znakomita wokalistka i muzykolog, Pani Kasia Mlynarska (tu można zobaczyć i posłuchać jak cudownie śpiewa).

Ćwiczyłyśmy śpiew, uczyłyśmy się nowych pieśni, chlonęłyśmy mądre refleksje i rady Pani Kasi i cieszyłyśmy się, że możemy być razem, śpiewając w sposób zaangażowany tzn całym sercem, dla Pana. Jesteśmy jej wdzięczne za piękne świadectwo wiary i każde spotkanie. ZOBACZ
 

zdjęcia s. Aneta

Dzisiaj, 11 września,  na Mszy św. o godz. 7.30 świętujemy Uroczystość bł. Marii Celeste. Będziemy wspominać naszą Założycielkę bł. Marię Celeste Crostarosa (zobacz). Wszystkich, którzy ją kochają i modlą sie przez jej wstawiennictwo serdecznie zapraszamy.

Bł. Maria Celeste:

O Panie i Ojcze mój, trawisz miłością moje wnętrzności. Cała moja dusza stała się płomieniem, lecz nie po to, by rozkoszować się odpoczynkiem. Zawsze jestem przebudzona, nie wiem, kim jest ten, kto mnie budzi...lecz słyszę jakby mówił: Dlaczego nie starasz się nic zrobić na chwałę i cześć twojego najwyższego Dobra i pozwalasz, że mijają dni życia, tak drogocenne dla tych, którzy kochają? Zapomnij o sobie, nie myśl więcej o sobie samej. Poprzez modlitwę, przykład i słowo dokonuj w twoim bliźnim dzieł chwały tego wielkiego Monarchy...

NOWENNA ( Modlitwa o kanonizację bł. Marii Celeste)

DZIEŃ I
 O MIŁOŚCI BOŻEJ
 
            „Bóg jest miłością, kto trwa w miłości trwa w Bogu, a Bóg trwa w Nim(1 J 4, 16).

W ostatnim numerze "Rodziny Odkupiciela" ukazał się artykuł naszej siostry Izabeli Stokłosy - Żywa Pamiątka Odkupiciela — spalając się w ogniu Parakleta. Zapraszamy do jego lektury.

„Spodobało mi się wybrać ten Instytut, aby był dla wszystkich ludzi świata żywą pamiątką, tego, co mój Syn Jednorodzony zechciał uczynić dla ich zbawienia… Dlatego wy, dusze do niego wybrane będziecie z Nim uwielbione w wieczności, gdy w waszym duchu odciśniecie Jego życie
i naśladując Go prawdziwie staniecie się do Niego podobne, jako żywe obrazy mojego Umiłowanego Syna.” (Wstęp do Reguł Zakonu Najświętszego Odkupiciela, Plan Przedwiecznego Ojca).

Bł. Maria Celeste uważała dar życia zakonne za coś bardzo wielkiego. Każdego ranka dziękowała za ten przywilej bycia wybraną. Pisała:

Niewiele jest tych, które spośród licznych tego świata, są wybrane, aby wejść do ziemi obiecanej życia zakonnego, ziemi płodnej i obfitej. A są prowadzone jak królewny wybrane, by posiąść Królestwo swego Króla. Ale zanim zostaną przyjęte jako oblubienice, są prowadzone na miejsce wybrane, gdzie mogą oczyścić się od jakiejkolwiek plamy czy znamienia brzydoty. I wtedy przystrojone i czyste, staną piękne przed Królem chwały. Trzema ślubami ubóstwa, czystości i posłuszeństwa przygotują się do zjednoczenia z Nim.

Zadajmy sobie kilka pytań.

Czy uważam, jak Maria Celeste, że powołanie zakonne, moje powołanie, jest dobrodziejstwem? Czy dziękuję Bogu za nie?

Wszystkie powołania są cenne, ale Bóg naprawdę wybiera wyłącznie dla Siebie tylko niektórych, i to nielicznych. Dlaczego ja jestem pośród nich, dlaczego mnie wybrał? To jest na pewno szczególny dar. Czy Mu za to dziękuję?

Kolejny dzień przygotowywania przetworów na zimę, tym razem są to pomidory. Pracujemy razem. Razem to znaczy lepiej i szybciej. Praca wykonywana w klasztorze, tak mówią nasze Konstytucje, powinna być zharmonizowana  z rytmem naszego redemptorystowskiego życia i i włączona w jego normalny przebieg.