Bł. Maria Celeste uważała dar życia zakonne za coś bardzo wielkiego. Każdego ranka dziękowała za ten przywilej bycia wybraną. Pisała:

Niewiele jest tych, które spośród licznych tego świata, są wybrane, aby wejść do ziemi obiecanej życia zakonnego, ziemi płodnej i obfitej. A są prowadzone jak królewny wybrane, by posiąść Królestwo swego Króla. Ale zanim zostaną przyjęte jako oblubienice, są prowadzone na miejsce wybrane, gdzie mogą oczyścić się od jakiejkolwiek plamy czy znamienia brzydoty. I wtedy przystrojone i czyste, staną piękne przed Królem chwały. Trzema ślubami ubóstwa, czystości i posłuszeństwa przygotują się do zjednoczenia z Nim.

Zadajmy sobie kilka pytań.

Czy uważam, jak Maria Celeste, że powołanie zakonne, moje powołanie, jest dobrodziejstwem? Czy dziękuję Bogu za nie?

Wszystkie powołania są cenne, ale Bóg naprawdę wybiera wyłącznie dla Siebie tylko niektórych, i to nielicznych. Dlaczego ja jestem pośród nich, dlaczego mnie wybrał? To jest na pewno szczególny dar. Czy Mu za to dziękuję?