Bł. Maria Celeste uważała dar życia zakonne za coś bardzo wielkiego. Każdego ranka dziękowała za ten przywilej bycia wybraną. Pisała:

Niewiele jest tych, które spośród licznych tego świata, są wybrane, aby wejść do ziemi obiecanej życia zakonnego, ziemi płodnej i obfitej. A są prowadzone jak królewny wybrane, by posiąść Królestwo swego Króla. Ale zanim zostaną przyjęte jako oblubienice, są prowadzone na miejsce wybrane, gdzie mogą oczyścić się od jakiejkolwiek plamy czy znamienia brzydoty. I wtedy przystrojone i czyste, staną piękne przed Królem chwały. Trzema ślubami ubóstwa, czystości i posłuszeństwa przygotują się do zjednoczenia z Nim.

Zadajmy sobie kilka pytań.

Czy uważam, jak Maria Celeste, że powołanie zakonne, moje powołanie, jest dobrodziejstwem? Czy dziękuję Bogu za nie?

Wszystkie powołania są cenne, ale Bóg naprawdę wybiera wyłącznie dla Siebie tylko niektórych, i to nielicznych. Dlaczego ja jestem pośród nich, dlaczego mnie wybrał? To jest na pewno szczególny dar. Czy Mu za to dziękuję?

Kolejny dzień przygotowywania przetworów na zimę, tym razem są to pomidory. Pracujemy razem. Razem to znaczy lepiej i szybciej. Praca wykonywana w klasztorze, tak mówią nasze Konstytucje, powinna być zharmonizowana  z rytmem naszego redemptorystowskiego życia i i włączona w jego normalny przebieg.

Choć lato w pełni, to myślimy już o zimie przygotowując różne słoiki. Dziś napełniamy je ogórkami i chwalimy Pana naszą pracą. Miło jest być razem we wspólnocie!

Zaraz po  uroczystej Mszy św., z kazaniem o św. Alfonsie,  świętowałyśmy uroczyście we wspólnocie i z ojcem Kapelanem w rozmównicy. Lody były znakomite!

A nasze nowicjuszki (z Ukrainy) spotkały się dzisiaj z Mistrzynią, s. Kazimierą w Nowicjacie, aby poznać jeszcze bliżej Założyciela Redemptorystów - św. Alfonsa Liguori. Póżniej było jeszcze zdjęcie z Patronem dnia dzisiejszego, dzięki naszym siostrom z Belgii mamy bowiem piękną figurę tego niezwykłego Świętego, który przyjażnił się też z naszą Założycielką bł. Marią Celeste i wiele uczynił również dla naszego Zakonu. Zobacz.

zdjęcia: Małgorzata Batko, nasza oblatka

Św. Alfons uczył sobie współczesnych rozmawiać z Bogiem nieustannie i serdecznie. Chciał też, aby to wszystko, co mówi się o modlitwie nie było zawieszone w próżni, lecz stawało się konkretną postawą w życiu codziennym. Samo życie będzie wówczas weryfikacją naszej modlitwy, potwierdzeniem autentyczności spotkania z Jezusem. Zapraszamy na uroczystą Eucharystię, 1 sierpnia o godz. 7.30, celebrowaną przez naszego kapelana o. Jarosława. ZOBACZ. Posłuchaj.

zdjęcia Małgorzaty Batko, oblatki naszej wspólnoty

Św. Alfons o tym, jakie pożytki płyną ze zgadzania się z wolą Bożą? Według słów św. Jana Chryzostoma cała doskonałość Bożej miłości polega na zgadzaniu się z wolą Bożą. Tak jak nienawiść rozdziela wolę nieprzyjaciół, tak miłość jednoczy wolę przyjaciół, by jeden chciał tylko tego, co jest wolą drugiego. Święty Hieronim pisał do Demetriady: „To samo chcieć i tego samego nie chcieć – oto dopiero trwała przyjaźń!”. Mędrzec Pański powiada z kolei, że dusze rozmiłowane w Bogu zgadzają się chętnie na Jego wolę (Mdr 3, 9). Nasza wola to największy skarb, jaki posiadamy, stąd też ofiara z niej stanowi najmilszy dar w oczach Bożych. Takiej ofiary Bóg domaga się od nas ustawicznie i z taką usilnością: „Synu, daj mi swe serce” (Prz 23, 26). Daj Mu wszystko, cokolwiek chcesz, ale jeżeli zatrzymasz sobie swą wolę, nie będzie z ciebie zadowolony. Zbyt często jednak oszukujemy samych siebie, kiedy, podejmując pewne sprawy wedle swego kaprysu, pragniemy, żeby wola Boża zastosowała się do naszej i mówimy: „Przecież to dzieło Boże, to będzie na chwałę Bożą!”. Łudzimy się, bo największa chwała, którą możemy dać Bogu, to ta, że się poddamy Jego świętej woli.

W ramach przygotowania do Uroczystości św. Alfonsa Liguori zapoznajmy się z różnymi jego tekstami, dzisiaj  na temat pokory:

Przy budowie domu pierwszeństwo przed murami i sufitem ma fundament, choćby inne elementy były nawet ze złota, tak samo w życiu duchowym pokora poprzedzać powinna inne cnoty i wypierać z duszy pychę, której sprzeciwia się Bóg.

W okresie wakacyjnym wiele osób odwiedza nasz klasztor i modli sie wspólnie z nami. Są to nasze rodziny, przyjaciele i także ci, ktorzy pragną przeżyć  u nas dni skupienia, rekolekcje. Wśród nich są osoby zakonne, oblatki, świeccy. Gościnność jest wpisana w nasz charyzmat. W tym roku cieszyłyśmy się obecnością pewnej ukraińskiej rodziny, która przyjechała odwiedzić naszą s. Augustynę, redemptorystkę ze Lwowa, od paru tygodni przebywającą w naszym klasztorze. Będąc w klasztorze kontemplacyjnym można się zetknąc z trochę innym światem, porozmawiać o Bogu, a przede wszystkim włączyć się w naszą modlitwę, zasłuchując się w głos Tego, który mówi w sercu człowieka i dla którego każdy człowiek jest bezcenną perłą. Zobacz.