Jako Zakon narodziłyśmy się z Bożego pragnienia.13 maja 1731 roku. Bóg Ojciec uczynił nasze wspólnoty darem dla ludzi, aby mogli przez nas poznać Odkupiciela, Jego miłość do każdego, Jego zbawcze działanie.Nie zostawił nas samych w wypełnieniu tej wspaniałej misji. Sam nas prowadzi, jest naszym Wodzem i wciąż posyła Ducha Pocieszyciela, który każdą z nas napełnia darami i cnotami, pomaga nam żyć jak Jezus, który przez trzydzieści trzy lata chodził po ziemi.
Dzisiaj, 13 maja świętowałyśmy 293. rocznicę powstania naszego Zakonu Najświętszego Odkupiciela. Mszę św. celebrował o. Jarosław, nasz kapelan, powiedział też kazanie i złożył nam życzenia z tej okazji.

Gościłyśmy w rozmównicy naszego klasztoru o. Pawła Zyskowskiego ze wspólnoty redemptorystów we Wrocławiu. Przybył do nas w dwiema przedstawicielkami Duszpasterstwa Akademickiego"Redemptor". Na spotkaniu, nad wyraz udanym, dowiedziałyśmy się wiele interesujących rzeczy o duszpasterstwie studentów, o różnych przedsięwzięciach, planach, o codziennych śniadaniach  i wspólnych wyjazdach. Dziękujemy za te miłe odwiedziny i zapraszamy znowu, by poznać nasz "klauzurowy świat", nasze życie w miłości, radości, oddania się Bogu i ludziom.

Siostry, wdzięczne Bogu, organizatorom, wspólnocie, która ich gościła, pełne wrażeń, opuściły już klasztor w Keżmarku, by powrócić do swoich klasztorów. Niech Bóg będzie uwielbiony za dar tego spotkania, którego atmosfera pozostanie na długo w sercach uczestników.

Wacław Hypius, Ojciec Prowincjał ze Słowacji mówił także "O życiu braterskim we wspólnocie". Piękna jest jego konkluzja: Uklęknij przed tajemnicą powołania i wspólnoty.

Na zakończenie Kursu Duchowości przybył ks. Biskup i celebrował wspólnie z siostrami uroczyste Nieszpory.

Mówić o miłości  - rozpoczęła swoją konferencję "O pięciu zmysłach miłości" s. Maria -  to znaczy mówić o fundamencie naszej duchowości, naszego konkretnego i codziennego życia. Każda z dziewięciu reguł jest oczywiście fundamentalna, ale miłość, jako pierwsza, jest trochę jak drzwi, klucz, alfabet, przez który należy czytać kolejne reguły.

Na spotkanie sióstr redemptorystek w Keżmarku przybył także  Asystent naszej Federacji, O. Piotr Chyła wygłaszając konferencje na temat jedności i miłości wzajemnej, pierwszej reguły redemptorystek. Brakuje słów, mówiła jedna z uczestniczek, by wyrazić Bogu wdzięczność za ten czas pogłębienia i dzielenia się tym, co stanowi istotę naszego życia i misji w Kościele

Nasze  siostry przeżywające Kurs Duchowosci w Keżmarku odwiedziły także naszą wschodnią Wspólnotę Redemptorystek we Vranowie, Klasztor pod wezwaniem Przenaświętszej Trójcy. ZOBACZ.

W tym klasztorze, powiedział o. Andrzej Wodka, wszystko mówi nam o najwyższej tajemnicy trynitarnej, z serca której pojawiło się ludzkie życie i do której ma ono powrócić po zakończeniu swojego ziemskiego etapu.Święte obrazy ikonostasu, witraże poświęcone tajemnicy przemienienia, gdzie rozległ się głos Ojca, a obłok Ducha otoczył wszystko wokół Jezusa i wybranych świadków...

Pogłębienie charyzmatu dokonuje się na modlitwie.... gdzie rośnie nasza wzajemna, siostrzana miłość! (s. Kazimiera)[...] kiedy [żyjemy mistyką zbliżania się] zbliżamy się do innych z zamiarem szukania w nich dobra, przygotujmy się duchowo do przyjęcia najpiękniejszych darów Pana. Za każdym razem, gdy spotykamy się z drugim człowiekiem z miłością, znajdujemy się w sytuacji odkrycia czegoś nowego w odniesieniu do Boga. Za każdym razem, gdy otwieramy oczy, by rozpoznać drugiego, bardziej zostaje oświecona wiara do rozpoznania Boga. Konsekwentnie, jeśli chcemy wzrastać w życiu duchowym, nie możemy przestać być misjonarzami (EG, 272a).

Tematem pierwszej  Konferencji  o. Majorano była  "Miłość wzajemna  w pismach bł. Marii Celeste Crostarosa".

Dziękuję, powiedział o. Sabatino,  przede wszystkim za zaproszenie do udziału w tym wydarzeniu wspólnej formacji. Natychmiast odpowiedziałem pozytywnie ze względu na braterstwo, które powinno charakteryzować /i charakteryzuje/ relacje między Redemptorystami i  Redemptorystkami: zgodnie z pierwotnym planem, Zakon i Zgromadzenie stanowią jeden Instytut, chociaż w sposób komplementarny, ukierunkowany na żywą pamiątkę Odkupiciela, kontynuując Jego obfite odkupienie, zwłaszcza na rzecz osób zepchniętych na margines.

Dlatego refleksje, które zamierzam zaproponować, nie mają cech wykładu lub konferencji, ale chcą być jedynie impulsem do dzielenia się, do słuchania siebie nawzajem w celu rozeznania i przyjęcia tego, co Duch nam podpowiada..

W swoich  rozważaniach, w pierwszej konferencji  o. Andrzej Wodka skupił się na słowach Jezusa wypowiedzianych w tym szczególnym czasie, kiedy rozpoznał swoją «godzinę» (J 13–17) i spróbował wychwycić, w jaki sposób najwyższy „model życia trynitarnego” może być realizowany w historii ludzkości według „przykazania nowego”, poprzez życie w miłości wzajemnej. Życie konsekrowane, właśnie tutaj, może stać się objawieniem tajemnicy komunii samego Boga - powiedział.