Bł. Maria Celeste tak napisała w swoim dzienniku  duchowym:

Panie, jeśli upadam w mojej słabości i nędzy, pomagasz mi wzbudzając
we mnie żywą ufność do Ciebie i w ten sposób podajesz mi kochającą
rękę; patrzysz na mnie oczami boskiej łagodności i ja wracam do mojego
Dobra. Jeśli zasmucasz mnie udrękami, prześladowaniem i cierpieniem
zadanym przez ludzi, głosem prawdy w moim wnętrzu dodajesz mi
ducha i ożywiasz mnie w cierpieniu, przypominając, że podobne było
twoje życie na tym świecie, aby wypełnić wolę Ojca. 
 

25 marca, w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego,  papież Franciszek poświęci Rosję i Ukrainę Niepokalanemu Sercu Maryi – ogłosił we wtorek Watykan. Papież dokona tego podczas nabożeństwa pokutnego w bazylice Świętego Piotra.Watykańskie biuro prasowe poinformowało, że tego samego aktu również 25 marca dokona w sanktuarium w Fatimie w Portugalii papieski jałmużnik kardynał Konrad Krajewski jako wysłannik Franciszka.

Również w naszej Kaplicy dokonamy aktu poświęcenia Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi.

Będzie to miało miejsce 25 marca, w Uroczystość Zwiastowania:

godz. 17.00 - wystawienie Najświętszego Sakramentu

AKT POŚWIĘCENIA

Adoracja

godz. 18.00 - Nieszpory

godz. 18. 30 - Droga Krzyżowa

Dzień skupienia z Rodziną Marii Celeste poprowadził o. Sylwester Cabała.

Zdjęcia  - s. Aneta

Rozważając Drogę Krzyżową Pana naszego Jezusa Chrystusa, pragniemy prosić bł. Marię Celeste, aby przeszła ją z nami i aby pomagała nam wejść w tajemnice kolejnych stacji Krzyżowej Drogi, abyśmy bardziej poznali miłość Odkupiciela i pełniej włączyli się w dzieło Odkupienia.

Niech ta Krzyżowa Droga będzie także uwielbieniem Boga Ojca za miłość, jaką nas obdarował posyłając na świat Jezusa, który za nas cierpiał i nadal cierpi w swoim Mistycznym Ciele, jakim jest Kościół święty.

Niech ta Krzyżowa Droga będzie także wołaniem o pokój na świecie, na Ukrainie i w naszej Ojczyźnie, o pokój w naszych sercach, rodzinach i wspólnotach. Rozważania.

W naszym ogrodzie stoi  figura św. Józefa z Dzieciątkiem.. Cichy i  milczący, ziemski ojciec Jezusa  ma być dla nas przykładem i przewodnikiem w tym niespokojnym Trzecim Tysiącleciu.

We wszystkich wydarzeniach ewangelicznych - tych radosnych jak poślubienie Maryi i tych dramatycznych jak choćby noc, kiedy Józef zmagał się z decyzją jak zachować się wobec kobiety, którą kochał, a która stała się brzemienną, przyjmuje on postawę milczącą. Przeżywa wszystko, szuka światła, ale…nie mówi nic.

DROGA KRZYŻOWA

Jezus na Drodze Krzyżowej chciałby  nam wiele powiedzieć, dlatego Święci tak chętnie ją odprawiali i… słuchali. Każdy jest zaproszony, by zatrzymać się przy stacjach i przeżyć je sercem, osobiście.

Wystarczy, że patrzymy na Chrystusa, gdy przyjmuje wyrok, bierze krzyż i idzie na Golgotę, gdy spotyka po drodze  różne osoby i cały czas cierpi - w sposób trudny do opisania i cały czas kocha – niewyobrażalnie. Miłość nie daje się bez cierpienia.

Patrzę na Twoją mękę i chcę się przytulić do Twego krzyża. Wszystko w życiu to nic wobec tak wielkiej miłości.

Męka Chrystusa stała się dla świata źródłem życia.

Męka Chrystusa także dziś przynosi mojej duszy pokój i uzdrowienie.

2.lutego serdecznie zapraszamy na Rozmowy niedokończone.Temat: Ludzie Boga. Życie Konsekrowane dla Kościoła i świata (początek 18.15 w Telewizji Trwam, kontynuacja w Radio Maryja od 21.30).
Pośród gości programu: siostry Eweliny Pietrzyk MC - klaretynki i księdza. Marcina Kałwika CSMA - michality będzie też obecna nasza siostra redemptorystka - Agnieszka Kot OSsR

Komunia, uczestnictwo i misja w życiu osób konsekrowanych – List przed Dniem Życia Konsekrowanego 2022

Życie konsekrowane jako dar Boga Ojca udzielony jego Kościołowi za sprawą Ducha Świętego, od samego początku jest drogą specjalnego naśladowania Jezusa Chrystusa (por. VC 1). Osoby konsekrowane żyjąc na ziemi, pragną mieć wzrok utkwiony w niebo. Poprzez ewangeliczne rady: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, pokazują nam, że choć jesteśmy zanurzeni w doczesności, to celem naszego życia jest Królestwo Niebieskie. Oddając się do dyspozycji Chrystusa w Jego Kościele, stają się dla nas braćmi i siostrami, kimś bardzo bliskim. Modlą się za nas i służą nam w przeróżnych dziełach apostolskich, uczestnicząc

w ten sposób w naszej codzienności. Patrząc na siostry zakonne, ojców i braci, na dziewice konsekrowane, wdowy i pustelników możemy powiedzieć – «są to ludzie Boga».