Zakon Najświętszego Odkupiciela (Ordine dell' Santissimo Redentore) powstał w Scala w Królestwie Neapolitańskim 13 maja w uroczystość Zesłania Ducha Świętego w roku 1731. Za jego założycielkę uważamy siostrę Marię Celeste Crostarosa, która już kilka lat wcześniej, w roku 1725, otrzymała od Boga objawienie nowych reguł. Formujący się dopiero klasztor-konserwatorium w Scala, w którym ona przebywała, żył dotąd regułami wizytek, ale nie miał na to jeszcze prawnej aprobaty Kościoła. Choć oczekiwano na rozwiązanie tej sytuacji, to jednak propozycja s. Marii Celeste nie od razu została przyjęta. Wprawdzie już w 1726 roku zgromadzenie teologów neapolitańskich uznało jej reguły za poprawne teologicznie, to jednak biskup Falcoia, kierownik duchowy klasztoru, utrudniał ich wprowadzenie, a ją samą narażał na wiele przykrości i upokorzeń.

Dopiero św. Alfons Liguori, przyszły założyciel Zgromadzenia Ojców Redemptorystów, któremu sam Falcoia polecił zweryfikowanie autentyczności objawień, dostrzegł w nich Boże dzieło i pomógł uzyskać zatwierdzenie reguł oraz nowej fundacji u lokalnych władz kościelnych.
Niestety, po dwóch latach istnienia tej fundacji biskup Falcoia, który nie godził się na projekt zakonny przedstawiony przez Crostarosę, dokonał w regułach tak dużych zmian, że zupełnie zdeformował jej pierwotny zamysł. Ona, kierując się głosem sumienia, nie zgodziła się na to, podejmując w ten sposób dramatyczną decyzję odejścia ze Scala. Siostry w Scala natomiast przyjęły reguły zmodyfikowane przez Falcoję, a Crostarosa od tego momentu już sama szukała sposobów realizacji powierzonego jej przez Boga dzieła.

I tak w roku 1738 założyła w Foggia klasztor Najświętszego Zbawiciela, który jako pierwszy żył w pełni jej pierwotną regułą. Doszedł on do ogromnego rozkwitu i zaznaczył się w historii tego miasta a zwłaszcza jego założycielka, którą nazwano tam "świętą ksienią" i otoczono opinią świętości.

Tymczasem 8 czerwca w roku 1750 Stolica Święta zatwierdziła nowy zakon i jego reguły zmodyfikowane najpierw przez biskupa Falcoię a potem O. Sanseverino, nadając mu oficjalną nazwę Zakonu Najświętszego Odkupiciela. Rozszerzył się on szybko dzięki św. Alfonsowi, który zostawszy biskupem diecezji Św. Agata dei Goti, sprowadził tam ze Scala siostry redemptorystki. A stamtąd nowy zakon rozprzestrzenił się dalej. Najpierw do Austrii a potem do innych krajów Europy Zachodniej (Belgia, Holandia, Irlandia, Francja, Anglia, Hiszpania, Niemcy) a nawet do Ameryki Północnej i Południowej oraz Afryki i Australii; w roku 1989 również do Polski (pierwszy klasztor polskich redemptorystek znajduje się w Bielsku-Białej). Obecnie jest w świecie 47 klasztorów sióstr redemptorystek. Żyją one wspólnymi konstytucjami, które zgodnie z zaleceniem Soboru Watykańskiego II zostały przystosowane i gruntownie zrewidowane między innymi poprzez odwołanie się do pierwotnej duchowości założycielki.