Wacław Hypius, Ojciec Prowincjał ze Słowacji mówił także "O życiu braterskim we wspólnocie". Piękna jest jego konkluzja: Uklęknij przed tajemnicą powołania i wspólnoty.

Na zakończenie Kursu Duchowości przybył ks. Biskup i celebrował wspólnie z siostrami uroczyste Nieszpory.

(Fragment wykładu o. Wacława)

Życie wspólnoty - powiedział on - jest mocnym znakiem i przekonującą siłą, która prowadzi do wiary w Chrystusa. Wspólnota sama w sobie jest misją. W rzeczywistości komunia rodzi komunię i ze swej natury jest misyjna. Kto naprawdę spotkał Chrystusa, nie może zatrzymywać Go dla siebie, ale musi Go głosić. Osoby konsekrowane nie poświęcają tylko części swojego czasu na uczestnictwo w misji Kościoła, ale niemal całe swoje życie.

Sztuka komunii - wnoszenie osobistych darów we wspólnotę. Cierpliwie, pokornie, delikatnie i z wyczuciem. Jesteście siostrami, nie córkami. Matka zna swoje dziecko od urodzenia, wy poznajecie się znacznie później. Są rzeczy, które każda z nas trzyma jako osobiste sekrety, których być może nawet nie jesteśmy w stanie wyrazić w odpowiedni i adekwatny sposób. Nie wiemy wszystkiego o sobie, są rzeczy, które są ukryte w naszych sercach (zranienia, rozczarowania, bóle...). ale także rzeczy pozytywne - tajemnica naszego powołania... Dlaczego zdecydowałem się wstąpić do tej rodziny zakonnej? - Albo dlaczego ktoś inny zdecydował się ożenić / wyjść za mąż... i dlaczego dla tego mężczyzny/kobiety? Jak to dokładnie wyrazić matematycznie? Czy to w ogóle możliwe? A jednak ile razy próbujemy to zrobić, może nawet nie ze złośliwości... - uklęknij przed tajemnicą powołania i wspólnoty.

Jak przełożyć jedną zapałkę, by powstał kwadrat?