Pierwszy dzień nowenny
przed Uroczystością Najświętszego Odkupiciela - Piątek 08.07.2022r.

Odkryj WIELKI DAR!

Odkupienie, to przede wszystkim DAR.
Dar, dany nam za darmo. To, że żyjesz, poruszasz się, jesteś tu, kochasz Boga i bliźnich, zostałeś ochrzczony, wzrastasz w łasce i odpowiadasz na miłość miłością. To wszystko jest darem. I to wszystko jest możliwe tylko dzięki Miłości Boga Ojca, który tak bardzo umiłował świat, że Syna Swego Jednorodzonego dał. A Ten Syn, Jezus Chrystus z miłości do Ojca i do nas oddał wszystko, aby wyrwać nas z niewoli grzechu.

W dzisiejszej Ewangelii ( Mt 10, 16-23) usłyszymy: oto Ja was posyłam i musimy być pewni tego, że to On nas wybrał i obdarował. Uzdolnił, abym żył tym darem.

Postarajmy się dziś zastanowić na ile żyję logiką daru? Badajmy nasze serce. I myślę, że te pytania pomogą nam odpowiedzieć na to pytanie:
- czy jestem człowiekiem wdzięczności?
Bo tylko taka postawa serca pozwala zobaczyć wszystko w innej optyce. Także wtedy, gdy jestem posłany jak owca między wilki. Owca ta rozumie, że musi dokonać ofiary z siebie, aby przyoblec się w miłość, która upodabnia ją do Boga Ojca, bo tylko tak jest w stanie odpowiedzieć dobrem na prowokację zła. Tylko tak nie zamyka się w sobie i próbuje nawet pośród życiowych burz dostrzec sens.
- i drugie pytanie, które dla zrozumienia będzie bardziej rozbudowane.
Ewangeliczne perykopy opowiadają o wielu wzruszających darach: Wdowi grosz, rozmnożenie 5 chlebów. Powiedzmy szczerze nie były one cenne w handlowym rozumieniu tego słowa. Dla bogaczy taki wdowi grosz mógł wydawać się śmiesznie mały. Podobnie wyglądało parę chlebów, które po rozmnożeniu posłużyły do nakarmienia pięciu tysięcy ludzi. Wielkość tych darów widać tylko wtedy, gdy zechce się je mierzyć miarą otwarcia na potrzeby innych, miarą miłości. Wielkość bezinteresownego daru serca polega na tym, że wydarza się niespodziewanie i niezasłużenie, ale nie można go kupić, zaplanować, wynegocjować, wymusić. Jak ja patrzę na dary, które każdego dnia składają ludzie z mojego najbliższego otoczenia? Czy potrafię dostrzec, że nawet w tym co pozornie jest małe: uśmiech, zebranie okruchów, posprzątanie w pokoju może być ukryty wielki dar? Czy nie oczekuję spektakularnych wyczynów i gdy ich brakuje chodzę wiecznie sfrustrowany?

Boży dar wkracza w nasze życie jako coś, co się nam nie należy, przewyższając wszelkie prawo sprawiedliwości[1].

[1] Encyklika Benedykt XVI, Caritas in veritate