Wspólnota
We wstępie do naszych Reguł pierwotnych czytamy słowa zapisane przez bł. Marię Celeste. Usłyszała je od Pana:
„Aby moje stworzenia pamiętały o odwiecznej miłości, którą je ukochałem, spodobało mi się wybrać ten Instytut, aby był dla wszystkich ludzi świata żywą pamiątką tego, co mój Syn Jednorodzony zechciał uczynić dla ich zbawienia”
Zgodnie z pragnieniem Boga Zakon Redemptorystek tworzy wspólnotę, która jest żywym przypomnieniem obecności Jezusa na ziemi. Inaczej, można powiedzieć, kto NAS widzi, ma zobaczyć JEZUSA.
Aby być w Kościele „żywą pamiątką Jezusa” trzeba pozwolić Duchowi Świętemu aby przemienił nas w Niego. Każdego ranka wzywamy Go…
Bycie „żywą pamiątką” jest wspólnotową drogą miłości braterskiej. W miłości, którą się dzielimy, we wzajemnej życzliwości może rozbłysnąć na świecie prawdziwe oblicze Boga Miłości, komunii, dialogu… Nie praktykujemy surowych umartwień, które należą już do ponurych mitów o tajemnicach życia w klasztorze! Nasze „zaangażowanie” związane jest z budowaniem codziennie jedności między nami, „abyśmy były jedno” i jednocześnie wzrastaniem we wzajemnej radości, której nikt i nic nie może nam odebrać, bo jest nią Jezus… i która, oby promieniowała poza mury klasztoru.
Naszą Wspólnotę powinien więc charakteryzować klimat wzajemnej miłości, taktownej i serdecznej, która troszczy się także o innych i przez to jest świadkiem troski Ojca o każdą osobę bez względu na to jak jest mała i słaba.
Żyjąc razem mamy świadczyć o tej pełni, jaką miłość nadaje życiu, kiedy jest ono radykalnie przeżywane jako podarowanie siebie współsiostrze czy też komuś, kto nas odwiedza, z kim mamy kontakt i jak to czytamy w naszych Regułach pierwotnych, „okazując miłosierdzie”, „ przebaczając z serca”, „gorąco kochając”, „ze względu na miłość do Jezusa, współczując w innym chorobach oraz udrękach duchowych i cielesnych. Dla ich dobra, dla dobra każdego człowieka mamy zaangażować całe nasze ciało, wszystkie nasze zmysły”. O tym przypomina nam Maria Celeste w pierwszej regule.